หลังจากทำงานมาแล้วยี่สิบปี หนุ่มใหญ่คิดว่าได้เวลากลับบ้านเกิดสักที
นายจ้างถามเขาว่าเขาจะขอรับเงิ นค่าจ้างทั้งยี่สิบปีกลับไป
หรือจะรับคำเตื อนจากเขาสามข้อ
เขาขอเวลาตรึกตรองหนึ่งคืนปกติเขาเป็นคนที่รักและเคารพนายจ้างมาก
เพราะนายจ้างเป็นคนเก่งและรักใคร่เขาอย่ างลูกหลานมาตลอด
เขาเชื่อว่าคำเตื อนจากนายจ้างต้องมีคุณค่าต่อเขาแน่นอน รุ่งขึ้นเขาจึง
บอกนายจ้างว่า…. จะขอน้อมรับคำเตื อนแทนค่าจ้างทั้งหมด
นายจ้างจึงให้คำเตื อนเขาไปดังต่อไปนี้…
>> 1 : อย่ าเสี ยเวลาหรือเ สี่ยงกับเรื่อง เ ย้ าย ว น จิตใจ
ต้องเข้มแข็งเพราะอาจทำให้สูญเสี ยอนาคต
>> 2 : อย่ าคิดหาทางลัดสู่เป้าหมาย มันเป็นไปได้ย าก
ทุ กอย่ างต้องยืนอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริง
>> 3 : อย่ าตัดสินใจด้วยความวู่วามในย ามที่มีอ ารมณ์
ฉุ น เ ฉี ย วเพราะอาจทำให้ต้องเสี ยใจไปตลอดชีวิต
นายจ้างมอบขนมปังให้ไปสามก้อน กับเงิ นจำนวนหนึ่ง กำชับว่าขนมปังก้อนที่ใหญ่
ที่สุดให้นำออกมากินหลังจากกลับถึงบ้านแล้ว เขาเริ่มเดินทางกลับบ้าน
หลายวันผ่ านไป ขนมปังก้อนแรกกินไปแล้วครึ่งชิ้น เมื่อเดินมาถึงทางสามแพ่ง
ไม่แน่ใจว่าจะเดินไปทางไหนดีถามคนที่เดินผ่ านมา คนแรกบอกให้เขาเดินเส้นทางลัด
แม้เส้นทางจะเล็กหน่อย
แต่ระยะทางใกล้กว่าเยอะ อีกคนบอกให้เขาใช้เส้นทางใหญ่จะดีกว่า แม้หนทางจะไกลหน่อย
แต่เดินสะดวกและปลอดภัยด้วยใจที่คิดถึงเมียที่อยู่ที่บ้าน อย ากกลับถึงบ้านไว ๆ
เขาจึงตัดสินใจเลือกเส้นทางลัด
เมื่อเดินไปได้ไกลพอสมควร ก็มีคนสวนทางมา บอกให้เขารีบหลบไปให้พ้น มี โ จ ร ดั ก ป ล้ น
อยู่ข้างหน้าเขาคิดถึงคำเตือ นของนายจ้าง “อย่ าคิดหาทางลัดสู่เป้าหมาย”
เขาจึงรีบหันกลับไปใช้เส้นทางใหญ่ต่อไป
เดินต่อไปอีกหลายวัน ขนมปังก้อนที่สองหมดไปครึ่งชิ้น ต กค่ำหาโรงแรมเล็ก ๆ ริมทางพักค้างแรม
พอกลางดึกได้ยินเสี ยงร้องเพลงอันแสนไพเราะจากสตรีนอกโรงแรม
ใจจริงอย ากออกไปดูหน้าสตรีคนนั้นหน่อย
เนื่องจากเสี ยงเพลงของหล่อนไพเราะจับใจเหลือเกิน แต่พอนึกถึงคำเตื อนข้อที่สอง
ของนายจ้าง “อย่ าเสี ยเวลาหรือเ สี่ยงกับสิ่ง เ ย้ า ย ว น” คิดได้ดังนั้นก็สงบจิตสงบใจหลับต่อไป
รุ่งเช้าเดินออกจากห้องพัก เจ้าของโรงแรมบอกเขาว่า โช คดีที่เห็นคุณปลอดภัย
เมื่อคืนมีแขกออกมาตามหาเสี ยงเพลงของผู้หญิงถูกเจ้าของเสี ยงเพลงซึ่งเป็นหญิง
ส ติ ฟั่ น เฟื อน ไ ล่ ทำร้า ยจนบา ด เ จ็ บ
เดินต่อไปอีกหลายวัน ใกล้ถึงบ้านแล้ว ขนมปังสองก้อนแรกก็หมดพอดี รีบเร่งฝีเท้า
กว่าจะเดินทางเข้าถึงห มู่บ้านฟ้าก็มืดสนิทแล้ว
พอมาถึงหน้าบ้าน กำลังจะยื่นมือเคาะประตูด้วยความดีใจ
ก็ได้ยินเสี ยงเมียคุยกับผู้ชายอีกคนที่อยู่ในบ้าน
เขา โ ก ร ธ จัด แน่ใจว่าเมียต้องมีชู้แน่นอนระหว่างที่เขาไม่อยู่บ้านคว้า มี ด
แล้วกำลังจะพังประตูเข้าบ้าน ก็พอดีนึกถึงคำเตื อนข้อที่สาม
“อย่ าตัดสินใจวู่วามในย ามที่มีอ ารมณ์ ฉุ น เ ฉี ย ว” พอได้สติก็เลยทรุดตัวลงนั่งอยู่หน้าบ้าน
ทั้งคืนรุ่งเช้าพอแน่ใจว่าจะคุมสติอ ารมณ์ตนเองได้แล้ว ค่อยตัดสินใจไปเคาะประตู เมียเปิดประตู
พอเห็นเขาก็แสดงอาการดีใจอย่ างมาก แต่เขากลับมีใบหน้าที่เรียบเฉย
เขาถามเมียว่าผู้ชายที่อยู่ในบ้านเป็นใคร
เมียยิ้มก่อนตอบว่า ก็เป็นลูกชายของเราไงฉันคลอดลูกหลังจากที่คุณจากบ้านไปไม่กี่เดือน
พอดีชายหนุ่มเดินออกมาจากห้อง
หน้าตาชายหนุ่มเหมือนพ่อไม่มีผิด พ่อลูกได้เจอหน้ากันครั้งแรก
กอดคอกันร้องให้ด้วยความตื้นตันทั้งพ่อแม่ลูกบนโต๊ะกินข้าว
เขาหยิบขนมปังก้อนที่ใหญ่ที่สุดออกจากกระเป๋าสัมภาระ เตรียมจะแบ่งกันกินกับทุ กคนในบ้าน
พอฉีกขนมปังออก ก็พบว่ามีเงิ นก้อนโตฝังอยู่ในขนมปังก้อนนั้น ซึ่งก็คือค่าจ้างทั้งหมดของเขาทั้งยี่สิบปี
เขาเล่าเรื่องคำเตื อนทั้งหมดของนายจ้างให้ลูกเมียฟัง ท่านคือผู้ใหญ่ที่เขารัก
และนับถือมาตลอดยี่สิบปีคำเตื อนที่ทรงคุณค่าช่วยให้เขาเดินทางกลับ
ถึงบ้านด้วยความปลอดภัย
ห นี้บุญคุณครั้งนี้เป็นสิ่งที่เขาและครอบครัวจะจดจำไม่มีวันลืม คำเตื อนทั้งสามข้อจึง
ได้กลายเป็นหลักการดำเนินชีวิตของทุ กคนในครอบครัวนี้ตลอดไป
ขอบคุณที่มา : e-yhangwa
