“เตี่ย เตี่ยเคยผิดหวังไหม ?” อาหมวยเปิดบทสนทนา เตี่ยพับหนังสือพิมพ์ในมือ แล้วหันมามองหน้าอาหมวย
“เคยซิ มีใครบ้างเกิดมาไม่เคยผิดหวัง” “แล้ว เตี่ยเสี ยใจมากไหม ตอนที่ผิดหวัง”
“ก็แล้วแต่ ว่า หวังไว้มาก หรือ น้อยแค่ไหน” เตี่ย รินชาจากกา ลงในถ้วย รินทิ้ง
แล้วรินจากกาอีกครั้ง วิ ธีการช่างนุ่มนวล จิบชาแล้วหันมาถาม
“ลื้อ ผิดหวังเรื่องอะไร” “เปล่า เตี่ย” “อย่ าโกหกเตี่ย ถ้าลื้อไม่ผิดหวัง ลื้อไม่จ๋อยแบบนี้ แล้วก็ไม่ถามเตี่ยแบบนี้ด้วย”
อาหมวยก้มมองมือตัวเอง คิดทบทวนว่าควรบอกเตี่ยดีไหม “บอกมาเถอะ เตี่ยจะเก็บเป็นความลับ”
“ไหนเตี่ยบอกว่า ในโลกนี้ไม่มีความลับไง” “แค่คิด ก็ไม่ลับแล้ว เพราะเมื่อคิด ใจเราก็รู้ เราก็เป็นคน
พอรู้สึกนึกคิด ก็ไม่ลับ ถ้าลับต้องไม่เคยเกิดแม้ในความคิด แต่เตี่ยหมายถึงว่า เตี่ยจะไม่เอาไปเล่าต่อ
เป็นความลับของเราสองคน” อาหมวยนิ่งอีก
“ถ้าไม่เล่า อึดอัดต ายไม่รู้ด้วยนะ” เตี่ยพูดจบ ทำท่าจะลุก “เล่า ก็ได้ค่ะ” “อ่ะ อย่ างนั้นก็เล่ามา”
“คือ อั๊วผิดหวังกับเพื่อน อั๊วบริสุทธ์ใจ จริงใจกับเค้า แต่เค้าไม่ซื่อสัตย์กับอั๊ว เค้าเอาอั๊วไปนินทาลับหลัง”
“ไม่มีใครไม่ถูกนินทา ตอนนี้ ลื้อก็กำลังนินทาเค้าให้เตี่ยฟังอยู่นี่ไง” “จริงด้วยซินะ”
“นอกจากนินทาลื้อ เค้าทำอะไรลื้ออีกไหม” “ก็ไม่มีนะเตี่ย ต่อหน้าอั๊ว เค้าก็ดูปกติ แต่อาจมีห่างเหินบ้าง
แต่ก็ยังคุยกันได้อยู่” เตี่ย มองหน้าอาหมวย
“เตี่ย สอนให้ลื้อ รั กษามิตรภาพ นั่นหมายถึงว่า หากวันนี้ เค้าดีกับเรา แล้ววันหน้าเค้าห่างเหิน นั่นก็ไม่ได้แปลว่า
ลื้อต้องโกรธเค้า เค้าห่างเพราะเค้ามีเหตุผลของเค้า เราเองก็เฉยเ สีย ต่างคนต่างมีชีวิตของตนเอง
แต่ก็รั กษามิตรภาพที่เคยมีให้กันไว้ โดยการไม่พูดถึงเค้าในแง่ร้ ายกับคนอื่น ไม่โกรธ และกลับมามองที่ตัวเอง
ว่าเคยทำอะไรให้เค้ารู้สึกไม่ดี จนห่างเหินจากเรา” “ค่ะ เตี่ย”
“แต่ถ้าคบกัน แล้วเค้าทำร้ าย จนเราเดื อดร้อน เราก็ถอยออกมา ลดความสำคัญของเค้าลง จากเพื่อน
เป็นเพียงคนเคยรู้จัก พอเค้าเป็นแค่คนเคยรู้จัก เราจะเลิกคาดหวังในตัวเค้า
เค้าก็จะหมดความสำคัญทางความรู้สึกของเรา”
“เราคาดหวังได้ไหมเตี่ย” “ทุ กคน ไม่ว่าจะทำอะไร ล้วนมีความหวังเป็นที่ตั้ง อย่ างเช่น สั่งข้าวผัดสักจาน
ก็คาดหวังว่ามันจะต้องอร่อย ต้องถูกใจ แต่พอมันไม่อร่อยก็ผิดหวัง”
“จริงค่ะ เตี่ย” “การที่ชีวิตมีการตั้งความหวัง ตั้งเป้าหมายนั้น ไม่ผิด แต่วิ ธีการในการตั้งความหวัง
ต้องคำนึงถึงความเป็นไปได้ ก้าวไปอย่ างถูกต้อง และที่สำคัญ ต้องเผื่อใจไว้รับความผิดหวังให้เป็น”
“มัน ยังไงเหรอเตี่ย อั๊วไม่เข้าใจ”
“ก็คิดง่าย ๆ ว่า ถ้าหากไม่สมหวัง ก็ไม่เป็นไร ความหวังใหม่ เกิดขึ้นได้ ถ้าใจไม่ท้อ” “ก็คือ เผื่อใจไว้ทุ ก ๆ ครั้งเหรอเตี่ย”
เตี่ยทำท่าครุ่นคิด นิ่งเงียบสักพัก แล้วจึงตอบ
“อาหมวย สมมติว่า หรือหวังว่า การสอบครั้งนี้ ลื้อต้องได้คะแนนเต็มร้อย ลื้อต้องลงมือตั้งแต่ ตั้งใจเรียน ทบทวนมาก ๆ
เพื่อให้ความหวังนั้นสำเร็จลุล่วง แต่ถ้าผลออกมา ได้แค่ 95 คะแนน อีก 5 คะแนนที่หายไป คือความผิดหวัง
ลื้อก็จงให้ความสำคัญ กับ 95 อย่ ามัวไปเสี ยใจกับ 5 เข้าใจหรือยัง” อาหมวยเกือบจะเข้าใจแล้ว เตี่ยคงมองออก จึงพูดต่อ
“อย่ างลื้อคบเพื่อน ลื้ออาจจะบอกว่า ลื้อทำดีกับเค้าเต็มร้อย แต่เค้ายังไม่ดีกับลื้อ ลื้อต้องกลับมามองตัวเองว่า
คำว่าเต็มร้อยของลื้อ มันคือสิ่งที่เค้าต้องการหรือไม่ บางครั้ง น้ำใจที่ลื้อให้เค้า ถ้าเค้าไม่ต้องการ
มันก็ไม่ต่างกับการยัดเยียด จะให้อะไรใคร ต้องดูความต้องการของเค้าด้วยนะ” “ค่ะ เตี่ย”
“เมื่อรู้จักกัน เราต้องเกรงใจกัน ยิ่งสนิทยิ่งต้องเกรงใจ เพื่อรั กษาน้ำใจนั้นไว้นาน ๆ คนเรามีพื้นที่ส่วนตัว
ทั้งในการใช้ชีวิต และ ความคิด แม้คนในครอบครัวเดียวกัน ก็ยังต้องเหลือพื้นที่ส่วนตัวของกันและกันเอาไว้
ถ้าคบกันต่อไปไม่ได้ ก็ถอย” อาหมวยเริ่มเข้าใจแล้ว “ถ้าคบกันต่อไปไม่ได้ ก็คิดเสี ยว่า เราไม่ได้เล ว
เค้าไม่ใช่ไม่ดี ศีลไม่เสมอกัน ก็ต่างคนต่างอยู่ ต่างมีชีวิตเป็นของตน ถ้าทำงานหรือ วางแผนอะไรไว้
แล้วไม่สมหวัง ก็ถือว่า ได้ประสบการณ์ของปัญหามากขึ้น เมื่อชีวิตเกิดปัญหา จงใช้สติแก้ไข แล้วจะเกิดปัญญา”
เตี่ยหยุดพูด หันมามองหน้าอาหมวย จ้องตา แล้วย้ำเตื อนว่า
“อาหมวย ลื้อจำไว้นะ ความผิดหวังไม่ใช่เรื่องน่าอับอาย แต่ทุ กครั้งที่ผิดหวัง ถ้าลื้้อมีสติ ยอมรับ นั่นหมายถึงว่า
หัวใจลื้อจะเข้มแข็งขึ้น มีประสบการณ์มากขึ้น และคาดหวังผลน้อยลงเมื่อลงทุนทางความรู้สึกในครั้งต่อไป
คาดหวังน้อย ก็ผิดหวังน้อย คาดหวังมาก ก็ผิดหวังมาก ไม่คาดหวัง ก็ไม่ผิดหวัง
แล้วถ้าถึงวันที่ลื้อไม่คาดหวังในการคบคน ลื้อจะมีความสุขที่สุด” เตี่ยพูดจบ ยิ้มให้อาหมวย
อาหมวยยิ้ม แล้วตอบเตี่ยในใจว่า อาหมวยจะ พย าย ามค่ะ เตี่ย อาหมวยจะระลึกไว้ว่า คบคนให้สิ่งที่ดีที่สุด
ทำงานอย่ างเต็มที่ที่สุด และ คาดหวังให้น้อยที่สุด สักวัน อาหมวยอาจเดินไปถึงตรงที่ไม่หวังอะไรเลย
ขอบคุณที่มา : aromyendee
