ตั้งแต่เล็กจนโต แม่ทำแบบนี้ 8 ครั้งแล้ว
เรื่องเริ่มขึ้นตอนเมื่อผมย็งเล็ก ผมเกิดในครอบครัว ย า ก จน
จนมากขนาดที่ว่าต้องอดข้าวบ่อย ๆเมื่อไหร่ก็ตามเมื่อถึงเวลากินข้าว
แม่จะแบ่งข้าวให้ผมเพิ่มขึ้นอีก พร้อมทั้งพูดว่า
“ ลูกต้องกินข้าวเพิ่มขึ้นนะ ส่วนแม่ไม่ค่อยหิว ” นี้เป็นครั้งแรกที่แม่ โ ก ห ก
เมื่อผมเติบโตขึ้น คุณแม่เพียร พ ย า ย า ม หาเวลาว่างไปต กปลาในแม่น้ำ
เพื่อว่าผมจะได้กิน อ า ห า ร ที่มีประโยชน์ต่อการ เ จ ริ ญ เ ติ บ โ ต ของผม
แม่ต้มปลาที่ต กมาได้ทำเป็นซุปให้ผมกิน ในขณะที่ผมกินแกงต้มปลา
แม่จะกินแค่หั วปลา ให้ผมได้กินแค่ส่วนตัวและ ส่วนเนื้ อปลาไปแล้ว ผม พ ย า ย า ม
แบ่งเนื้ อปลาให้แม่ แต่แม่ปฎิเสธทันควันพร้อมกับกล่าวว่า
“ ลูกกินเถอะ แม่ชอบกินหั วปลา ” นี่เป็นครั้งที่สองที่แม่ โ ก ห ก ผม
เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม เราต้องใช้เงิ นเพิ่มมากขึ้น แม่ต้องหา ร า ย ไ ด้ พิเศษ
ด้วยการ ห า อาชีพเสริมบางครั้งผมตื่นขึ้นมาตอนตี 1 หรือตี 2…
ผมยังเห็นแม่กำลังทำงาน
“ แม่ครับ นอนเถอะครับมันดึกมากแล้ว พรุ่งนี้แม่ต้องไปทำงานอีก ” แม่ยิ้มกับผมพูดว่า
“ ลูกนอนต่อก่อนนะ แม่ยังไม่เหนื่อย แม่นอนไม่หลับ ” นับเป็นครั้งที่สาม
ตอนเมื่อใกล้จบชั้นมัธยมผมต้องไปสอบเป็นวันสุดท้าย แม่อุตส่าห์หยุดงาน
ไปเป็นเพื่อนและเพื่อเป็นกำลังใจใ ห้ผม
มันเป็นวันที่แดดร้อนมาก ๆ แม่ต้องรอผมอยู่หลายชั่ วโมงเมื่อผมทำข้อสอบเสร็จ…
รีบออกมาหาแม่ เห็นแม่เหงื่อท่วมตัว
แต่ท่านกลับรินน้ำเย็นที่เตรียมมาให้ผมดื่ม ผมเห็นแม่รู้สึกเหนื่อย
และร้อนจึงขอให้แม่ดื่มน้ำก่อน แม่พูดขึ้นว่า
“ ลูกกินเถอะ แม่กินไปแล้ว ” นั่นเป็นครั้งที่สี่ที่แม่ โ ก ห ก ผม
ยิ่งนานวัน ค่าใช้จ่ายในบ้านยิ่งเพิ่มขึ้น คุณแม่ที่น่า ส ง ส า ร ต้องทำงานหนักขึ้น
เพื่อหารายได้มาจุนเจือครอบครัว
แต่ก็ยังไม่ค่อยเพียงพอไม่ว่าคุณแม่จะ พ ย า ย าม มากขึ้นเพียงไร
คุณลุงที่อยู่ข้าง ๆ บ้านท่านเป็นคนดี พ ย า ย า ม
มาช่วยเหลือครอบครัวเราเสมอเช่น ช่วยซ่อมบ้านที่ผุพัง ฯลฯ เพื่อนบ้านเห็นครอบครัว
ลำบากมากก็แนะนำให้แม่แต่งงาน ใหม่ แต่แม่ไม่เห็นด้วย แม่พูดกับผมว่า
“ แม่มีลูกอยู่ทั้งคน แม่ไม่ต้องการความรักอีก ” แม่ โ ก ห ก ผมเป็นครั้งที่ห้าแล้ว
ในทื่สุดผมก็เรียนจบและมีงานทำ ผม อ ย า ก ให้แม่ที่ทำงานหนักมาตลอดได้
พั ก ผ่ อ น บ้าง ผมจึงไปทำงานในตัวเมืองและส่งเงิ น
มาให้แม่ใช้ แต่แม่ไม่ยอมหยุด กลับไปตลาดทุ กเช้า ขายผักที่หามาได้เพื่อเลี้ยงชีพ
ทั้ง ๆ แม่ไม่ค่อยยอมรับเงิ นผม บางครั้งยังส่งเ งินกลับคืนให้ผมอีก แม่พูดกับผมว่า
“ แม่มีเงิ นพอใช้แล้ว ลูกควรเก็บเ งินไว้สร้างฐานะ ” แม่ไม่พูดความจริงกับผมเป็นครั้งที่หกแล้ว
เพื่ออนาคตที่ก้าวหน้า ผมตัดสินใจเรียนต่อปริญญาโทด้วยทุนของมหาวิทย าลัย
ที่มีชื่อเ สียง เมื่อผมเรียนจบก็ได้งานทำที่นั่นและมีเ งินเดือนค่อนข้างสูง
เมื่อทำงานไปได้สักพัก ผม อ ย า ก ให้แม่ผมมาอยู่กับผมที่ในตัวเมือง
เพื่อว่าแม่จะได้หยุดทำงานพั ก ผ่ อ น ให้สบายในบั้นปลายของชีวิต
แต่แม่ผมไม่อย ากรบกวนผม บอกผมว่า
“ แม่ไม่คุ้นเคยกับชีวิตต่างที่ ” ครั้งที่ 7 แล้วซินะที่แม่โกหกผม
เมื่อแม่แ ก่ตัวลงไปเรื่อย ๆ ในที่สุดแม่ก็ป่ วยต้องเข้ารับการ รั ก ษ า ที่ โ ร ง พ ย า บ า ล
ผมลางานแล้วรีบบินกลับมาหาแม่สุดที่รักทันที
แม่ผมนอนพักฟื้นอยู่ บ น เ ตี ย ง เมื่อผมไปถึง น้ำตาผมไหลอาบแก้มเมื่อเห็นแม่
ซึ่งผ่ ายผอม ดู โ ท ร ม ล ง อย่ างมาก
แม่รู้สึกดีใจมากที่เห็นผม พ ย า ย า ม ยิ้มอย่ างสดชื่น ด้วยความลำบาก
ผมรู้ดีว่าแม่ได้ฝืนยิ้มด้วยความ เ จ็ บ ป ว ด จาก โ ร ค ม ะ เ ร็ ง ที่ ล ามไปทั่วทั้งตัว
ผมโอบกอดแม่พร้อมกับร้องไห้ด้วยความ ส ง ส า รหัวใจผมในขณะนั้นเศร้า ห ม อ ง
และ เ จ็ บ ป ว ด อย่ างที่สุด แม่ พ ย า ย า ม ปลอบผมด้วยเ สียงที่ แ ห บ พร่าและสั่นเครือ
“ ลูกรักของแม่ เห็นหน้าลูกแม่ก็ดีใจแล้ว ” นี่เป็นครั้งที่ 8 และ เป็นครั้งสุดท้าย ที่แม่ โ ก ห ก ผม
แม่ที่ผมรักและบูชามาตลอดชีวิตได้ปิดตาลง และ จากผมไปอย่ างไม่มีวันกลับ
หลังจากที่เธอกล่าวคำ โ ก ห ก ครั้งสุดท้ายจบลง
ขอบคุณที่มา : sabailey
