สำหรับหญิงสาว ที่ต้องการลืมอดีตที่แสนลำบากใจ ที่ไม่อย ากจำ
เรื่องมีอยู่ว่า หญิงสาวคนนี้ เธอมีอดีตที่ไม่อย ากจำ มันเล วร้า ย เธอจึง
อย ากที่จะลบมัน ออกจากความทรงจำ
แต่จะทำยังไง ก็ไม่สามารถลืมเลือนไปได้เลย มันเลยทำให้ชีวิตของเธอ
ระท มทุ กข์อยู่เรื่อยไป เพราะแม้ปัจจุบันเธอจะมีชีวิตที่ดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนแล้ว
แต่ถ้าวันใดเหตุการณ์ในอดีต มันย้อนไปนึกถึงทีไร
เมื่อนั้นก็ทำให้ต้องปว ดร้ าว “อดีตที่ผ่ านมามันเสมือนรอยด่างพร้อย
ถ้าสามารถลบอดีตที่แสนขื่ นข มไปได้ ให้เหมือนกับว่า ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
มันคงจะดีมาก และชีวิตเราเอง คงจะมีความสุขไม่ใช่น้อยเลยล่ะ”
“ถ้าโลกเรานี้ มีน้ำวิเศษ ดื่ มแล้วลืมอดีตไปได้ เหมือนดั่งในนิทาน คงจะดีไม่ใช่น้อย”
และตอนนั้น เพื่อนบ้านของหญิงสาวได้ยินเข้า เขาจึงได้พูดกับหญิงสาวว่า
“ฉันเคยได้ยินมาว่า มีนักพรตปริศนา ท่านช่วยเหลือผู้ต กทุ กข์ได้ย ากได้ทุ กเรื่องเลยนะ
ท่านอาจจะมีน้ำ ลบอดีตเหมือนดังที่เธอพูดก็ได้นะ ลองเดินทางไปให้ ท่านนักพรต
ช่วยเหลือดูนะ” และดังนั้น หญิงสาวเธอจึงตัดสินใจ ออกเดินทาง
หญิงสาว “ขอประทานโท ษ ท่านนักพรต เฉินกุ๊ย เซียง อยู่หรือไม่”
นักพรต “ข้าเองนี่แหละ มีเรื่องเดื อดเนื้ อร้อนใจอะไรหรือ” ท่านถามด้วยความเมตตา
หญิงสาว “คารวะท่าน นักพรต พอดี มีเรื่องทุ กข์ใจจากเมื่ออดีตอันแสนเล วร้า ย
ที่ได้พานพบมา พย าย ามลืมเลือนเท่าไหร่ ก็ไม่อาจลืมได้เลย”
นักพรต “แม้จะเป็นอดีตที่เล วร้า ยไปแล้ว แต่มันผ่ านมาแล้ว
เหตุใด จึงยังทำให้ทุ กข์ใจได้อีกล่ะ”
หญิงสาว “นั่นเพราะอดีต มันเป็นเหมือนรอยด่ างพร้ อ ยที่คอย
ย้ำเตื อนให้นึกถึงแต่ เหตุการณ์เก่าๆ และแม้ปัจจุบันชีวิตจะดีเพียงใด
แต่พอนึกว่าเคยมีอดีต ที่เล วร้ า ยก็ทำให้ข้าน้อย ไม่มีความสุขกับปัจจุบันเลย”
และหลังจากนั้น หญิงสาวคนนี้ ก็คุ กเข่าลง เอ่ยต่อไปว่า “ข้าทุ กข์เหลือเกิน
ท่านพอจะมีทางช่วยเหลือได้หรือไม่”
นักพรต “แม่นางเอ๋ย โปรดยืนขึ้นแล้วเชิญตามข้ามาืางนี้”
เฉินกุ้ยเซียง ให้หญิงสาวไปที่โต๊ะ จากนั้นได้นำ กาน้ำกับถ้วยใบนึงออกมา
และในถ้วย ก็มีน้ำอยู่ค่อนถ้วย
ท่านนักพรต “แม่นางเอ๋ย เจ้าจงดื่ มน้ำในถ้วยนี้สิ”
หญิงสาว “นี่เป็น น้ำลืมอดีต หรือไม่”
นักพรต “จะเรียกเช่นนั้น มันก็ย่อมได้” และหญิงสาว ก็จึงหยิบถ้วยน้ำ
มาดื่มด้วย ความดีใจ แต่พอน้ำในถ้วย สั มผั สกับปากของ ก็เป็นต้อง
รีบวางทันที เพราะน้ำมันเค็ มมาก
หญิงสาว ท่านเอาน้ำให้ดื่ ม เหตุใดมันจึงมีรสชาติเค็มเช่นนี้
นักพรต “เราต้องขอโ ทษด้วย อย่ างนั้น จะเติมน้ำเปล่าลงไปอีก
สักหน่อยนะ เพราะเผื่อรสชาติ มันจะดีขึ้น”
นักพรต แม่นาง ดื่ มดูอีกที ว่ารสชาติ ดีขึ้นหรือไม่
หญิงสาว “ดีขึ้นมากแล้วค่ะ พอกินได้ แต่มันก็ยังมีรสเค็ มอยู่”
นักพรต “เช่นนั้น จะเติมน้ำเปล่า ลงไปในถ้วยอีกนะ”
หญิงสาว “มันจืด แทบไม่หลงเหลือความเค็มแล้ว” และทันใดนั้น
หญิงสาวก็เข้าใจ นักพรต “อดีตที่แสนเล วร้า ย มันก็เปรียบเหมือน
ดั่งเกลือในน้ำนั่นแหละนะ ที่มันมีรสเค็ม ทำให้ดื่ มกินได้ย าก
แต่ถ้าเราหมั่นเติม สิ่งดี ๆ เข้าไป มันก็เหมือนเราเติมน้ำเปล่า
เข้าไปนั่นแหละ มันย่อมทำให้น้ำที่มีรสเค็ ม ค่อย ๆ จางลงไปได้”
จนกลายเป็นน้ำ ที่เราสามารถดื่มกินได้เรื่อย ๆ แค่แม่นางหมั่นเติมสิ่งดี ๆ
ให้กับชีวิต ไม่เติมสิ่งร้ า ยๆ ให้ตัวเอง เท่านี้ก็จะทำให้อดีต
ที่แสนเล ว ร้า ย จางหายไปเอง” แม้ว่ามันจะยังอยู่ก็ตาม
แต่ก็ไม่สามารถสร้างความทุ กข์ใจให้เราได้
เพราะมันเจือจางไปแล้วนั่นเอง
ขอบคุณที่มา : tamnanna
