ระหว่างเรา เชื่อมกันเพราะความสัมพันธ์ ไม่ต้องประจบใคร จนสูญซึ่งศักดิ์ศรีของตัวเองเพราะใช่ว่าทุ กคน
จะกลายเป็นมิตรสหายหรือเพื่อน ต า ย ของเธอได้รองเท้าคู่สวย แต่มันไม่พอดีเท้า
ต่อให้สวยแค่ไหน มันก็ทำให้เธอเดินไปอย่ างมีความสุขไม่ได้คนที่ไม่คู่ควร ต่อให้หล่อให้สวย
ให้ร วยให้เริศแค่ไหน ก็ทำให้เธอมีความสุขไม่ได้ทั้งชีวิตฉันไม่กลัวหรอก
ว่าใครจะแ ทงฉันจากข้างหลังแต่ที่กลัวก็คือ คนที่แ ทงฉัน คือคนที่ฉันสร้างเขาขึ้นมากับมือ
ไม่ว่าเพื่อนร่วมงาน ญาติพี่น้อง สามีภรรย า เจ็ บก็คือเ จ็บ จำก็คือจำ
ความรู้สึกของคนเรา ก็ไม่ต่างอะไรกับฟั นหักแล้วก็ไม่มีอีกแล้ว ถึงมีใหม่มันก็เป็นแค่ฟั นปลอม
สิบปีก่อนเธอเป็นใคร ปีที่แล้วเธอเป็นใคร มันไม่สำคัญหรอก
ที่สำคัญ วันนี้เธอคือใคร และพรุ่งนี้เธอจะกลายเป็นใครทุ กคนต่างมีวาสนาเหมือนกันทั้งนั้น
เพียงแต่ว่า บางคนรู้วาสนา รั กษาวาสนา แล้วสร้างวาสนาเพิ่ม
แต่บางคน เกิดมาท่ามกลางวาสนา แต่กลับไม่รู้ในวาสนาอย่ าเห็นแ ก่ตัวให้มันมากนัก
ต้องรู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเราบ้าง อย ากให้คนอื่นให้เกียรติเธอ
เธอก็ต้องเรียนรู้ ในการเคารพศักดิ์ศรีของคนอื่น ใส่ใจคนอื่นอย่ าเอาแต่ผลักปัดความผิด
หรือหน้าที่ไปให้คนอื่นแต่ตัวเองกลับไม่เคยพิจารณาการกระทำ
หรือความผิดของตัวเองเลยเวลาเปลี่ยน ใจคนก็เปลี่ยนตามแบกไม่ไหวก็วาง เจ็ บเกินทนก็ทิ้ง
คิดไม่ออกก็ไม่ต้องคิดแค้นจนใจสั่น จงหันมารักตัวเองให้ไว ๆ
ชีวิต มันเป็นของมันอย่ างนี้ ใครบ้างไม่เคยเจออย่ าเป็นเพราะคำพูด การกระทำ ความคิดของคนอื่น
แล้วทำให้ใจของเธอบิดเบี้ยว อย่ าปล่อยให้คนที่ไร้ค่า มีราคามากกว่าชีวิตของเธอ
คนที่บันดาลโทสะอยู่เสมอ มีแต่ความทุ กข์เธอล่ะโมโหบ่อย ๆ หรือเปล่าก่อนนอนคืนนี้
อโหสิกร รมให้กับเรื่องราว และผู้คนที่ทำร้ ายเธอเสี ยลืมเรื่องราวที่ทำให้เธอไม่เป็นสุข
เตรียมใจที่สดใสที่สุดด วงนี้ของเธอ ต้อนรับวันใหม่ที่จะมาถึงในวันพรุ่งนี้
ขอบคุณที่มา : dhammasawatdee
