หลาย ๆ คนคงรู้และเข้าใจว่า การศึกษา ทุ กวันนี้ คือ อนาคต
ความหวังให้ลูกคุณ ฉะนั้นหลาย ๆ ครอบครัว
เขาจึงทุ่มเททุ กสิ่งที่มี ให้ลูกได้เรียนโรงเรียนดี ๆ
แต่ก็ลืมไปว่า ควรพัฒนาทักษะด้านอื่น ๆ ไปด้วย
หากลูกอายุได้ สองขวบ
เราส่งลูกเข้าเนอสเซอรี่ หมดค่าใช้จ่ายไป ปีละ แปดหมื่น แค่คิดว่ากลัวไม่ทันเพื่อน
กลับกลายเป็นส่งลูกไปติ ดหวัดที่โรงเรียน เพราะวัยนี้เนี่ย
ภูมิต้ านทานยังไม่แข็งแรงไหนจะเสี่ ยงที่จะต้องเจอกับเนอสเซอรี่ที่ไม่ดี
หรือพี่เลี้ยงที่สอบแบบผิด ๆกลับกลายเป็นพฤติกร รมตัวอย่ างที่ลูกได้มาแบบที่ไม่รู้ตัว
เมื่ออยู่อนุบาลยันประถม
ทั้งในและนอกหลักสูตรต้องกวดวิชาเพื่อเตรียมสอบเข้าป. 1
เสริมด้วย ไวโอลิน อังกฤษ คณิต ว่ายน้ำ ฯลฯ เพราะคิดว่าลูกจะเก่งน้อยกว่าคนข้างบ้าน
แต่คุณพ่อคุณแม่หารู้ไม่ว่า จินตนาการ คือสิ่งที่สำคัญที่สุดที่จะนำให้ลูกของคุณเติบโต
ไปเป็นผู้ใหญ่ที่ประสบความสำเร็จ แต่คุณกำลังให้เรียนโน้นทำนี่
สิ่งเหล่านี้แหละ มันไปปิดกั้น พัฒนาการในด้านการจินตนาการของเขาเราแค่กลัวว่า
ลูกจะไม่เก่ง แต่ไม่เคยถามความรู้สึกของลูกว่าเขาฝันอย ากเป็นอะไร อย ากทำอะไร
มัธยม อมเปรี้ยว
ทีนี้หนักเลย เพื่อการที่จะสอบได้คะแนนดี ๆ เพื่อเข้ามหาลัย ได้เรียนพิเศษทุ กเย็น
หลังเลิกเรียนเส าร์ อาทิตย์ วันปิดเทอมลูกก็ไม่ได้พัก บางครั้งลูกไม่อย ากไป
แต่พ่อแม่เนี่ยอย ากให้ไปบางบ้านนะ หมดเงิ นปีละ 6 ถึง 7 แสน เพื่อให้ลูกได้เรียน
ในสิ่งที่คิดว่าดี คือยังไม่ทันเข้ามหาลัยเลย หมดไปเยอะละ
โลกแห่งความเป็นจริง วัยทำงาน
เมื่อลูกเรียนจบก็คาดหวังว่า ลูกฉันเลี้ยงมาอย่ างพิเศษ เพราะงั้นจะจ้างลูกฉัน
มันต้องแพงกว่าสิ ส่งเรียนไป หมดไปหลายล้านนะ ไรงี้
“คือคุณค่าของใบปริญญาของพ่อแม่กับนายจ้างที่มองมันต่างกัน”
พ่อแม่ชาวไทย ตีค่าใบปริญญาลูกรักสูง นั่นเป็นเพราะเราอยู่ในกระบวนการจ่ายเงิ น
จริงมาย าวนานและลำบากมากว่า 20 ปีแต่นายจ้าง กลับตีค่าไม่สูงแบบนั้น
และนายจ้างกลับมีคำถามใหญ่ 3 คำถาม ดังต่อไปนี้
1. เคยทำอะไร สำเร็จบ้าง
2. ลูกคุณทำอะไร เป็นบ้าง ทำอะไรได้บ้างล่ะ
3. จะมาสร้างความสำเร็จ อะไรให้ที่นี่ล่ะ
ความเห็น ส่วนตัวนะ
หากว่าพ่อแม่ชาวไทย (ส่วนหนึ่ง ไม่ใช่ทั้งหมด) ที่ลงทุ นกับการศึกษาลูก
ด้วยเ งินจำนวนเยอะ ๆ ปรับแนวคิดสักนิด ประหยัดเงิ นบางส่วน
แล้วนำเงิ นส่วนเดียวกันนี้ เริ่มทำธุรกิจให้ลูก ในช่วงปิดเทอมให้ลูกได้ใช้ความอดทนความพย าย าม
ริเริ่มสร้างสรรค์ เป็นผู้ประกอบการในยุคสมัย ที่อาชีพการงาน ไม่เป็นใจ เผื่อเวลาจากการศึกษา
ให้เขาได้ลองเรียนรู้ เขียนหนังสือ อ่ านหนังสือ ลองเขียนโปรแกรม
สร้างแอพลอง design ขายของ ฯลฯ
จนสุดท้าย หาเ งินด้วยตัวเองให้ได้ก่อน ที่จะเข้าเรียน หากเขาสามารถ
ส่งตัวเองเรียนได้หรือมีร ายได้มาแบ่ งเบาภาระ
เรื่องค่าการเรียนได้สักหน่อย สิ่งเหล่านี้แหละจะช่วยพัฒนาเขาได้ไม่แพ้การศึกษาเลย
และพ่อแม่ได้ภูมิใจที่ลูกๆได้ฝึกภูมิต้ านทานและความแกร่ง
เพราะเ งินเพียงอย่ างเดียวไม่สามารถซื้อสม องให้ลูกคุณได้ไม่ใช่คะแนนสอบที่สูงลิ่ว
แต่คิดอะไรเองไม่ได้ เช่นนี้ ไม่ได้เรียกว่าฉลาด แต่เรียกว่า จำเก่ง
แล้วนำไปทำข้อส อบได้ คงจะดีกว่านี้ ถ้าทั้งเก่งในข้อส อ
บและเก่งในทักษะโลกของชีวิตจริง
ขอบคุณที่มา : san-sabai
