ต้นไม้ กับก้อนเมฆ เ ตื อ น สติได้ดีมาก

ต้นไม้แ ก่ขอฝนจากเมฆก้อนน้อย

เมฆก้อนน้อย ตอบเพียงว่าน้ำฝนมีอยู่น้อย

กลัวว่ามันคงจะไม่พอให้ต้นไม้แ ก่ได้ชื่นใจ

วันต่อมาเมฆก้อนน้อย ก็ยังคงบอกเช่นเดิม

มันน้อยไป จึงไม่พร้อมที่จะให้

เมฆก้อนน้อยจึงเดินทาง และพย าย ามสะสมฝน

เพื่อที่จะให้มันมากพอพอที่จะทำให้ต้นไม้แ ก่ได้ชื่นใจ

เมื่อมีปริมาณมากพอ เมฆน้อยจึงกลับมา

แต่สิ่งที่พบข้างหน้า มีเพียงซ ากต้นไม้ที่ยังเหลืออยู่

เมฆน้อยได้แต่ร้องไห้ แล้วถามว่าทำไม ?

ความพย าย ามของฉัน ไม่มีค่าเลยเหรอ ?

ชายหนุ่มที่นั่งใต้ต้นไม้ จึงได้แหงนหน้า..แล้วบอกเมฆน้อยไปว่า

การที่เราจะให้อะไร ? แ ก่ใครสักคนที่เรารัก

มันไม่ต้องรอให้มากพอหรือรอความพร้อมอะไรหรอก

ให้เท่าที่มี..ก็ทำให้คนรับ ชื่นหัวใจได้..

ความพย าย ามเป็นสิ่งที่ดี แต่มันก็มีเวลาเป็นเงื่อนไข

อย่ าไปรอให้ร วย ถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารัก

อย่ าไปรอให้พร้อม ถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารัก

เพราะคนที่เรารัก..อาจไม่มีเวลามากพอที่รอเรา

แล้วก่อนที่ต้นไม้แ ก่จะจากไป

เขาฝากบอกเธอไว้ว่า ถ้าเห็นเธอผ่ านมา

ให้บอกเธอว่า..เขารักเธอ

เมฆน้อยได้แต่หลั่งน้ำตาออกมา เป็นเม็ดฝนอย่ างไม่ข าดสาย

ให้กับต้นไม้ที่ไม่มีวันแต กใบ ให้ได้เห็นอีกต่อไป..

ตลอดก าลทำ..ในสิ่งที่อย ากจะทำทุ กวันนี้

เรามีตึกสูงขึ้น แต่ความอดกลั้นน้อยลง

เรามีบ้านใหญ่ขึ้นแต่ครอบครัวเรา กลับเล็กลง

เรามีย าใหม่ ๆ มากขึ้น แต่สุ ขภาพกลับแ ย่ลง

เรามีความรักน้อยลง แต่มีความเกลียดมากขึ้น

เราไปถึงโลกพ ระจันทร์มาแล้วแต่เรากลับพบว่า..

แค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับย ากเย็น

เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่แค่ห้วงในหัวใจ กลับไม่อาจสัมผัสถึง..

เรามีรายได้สูงขึ้น แต่ศีลธรรมกลับต กต่ำลง

เรามีอาหารดี ๆ มากขึ้น แต่สุ ขภาพแ ย่ลง

ทุ กวันนี้ ทุ กบ้านมีคนหารายได้ ได้ถึง 2 คน

แต่การหย่ าร้างกลับ เพิ่มมากขึ้น

ดังนั้นจากนี้ไปขอให้พวกเราอย่ าเก็บของดี ๆ ไว้

โดยอ้างว่าเพื่อใช้โอกาสพิเศษ

เพราะทุ กวันที่เรายังมีชีวิต อยู่คือโอกาส ที่พิเศษสุดแล้ว

จงแสวงหาการหยั่งรู้ จงนั่ง ตรงระเบียงบ้าน

เพื่อชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่โดยไม่ใส่ใจกับความอย าก

จงใช้เวลากับครอบครัวเ พื่อนฝูงคนที่รักให้มากขึ้น

กินอาหาร ให้อร่อย ไปเที่ยวในที่ที่อย ากจะไป

ชีวิตคือโซ่ห่วง ของนาที แห่งความสุขไม่ใช่เพียง แค่การอยู่ให้รอด

เอาแก้วเจียระไน ที่มีอยู่มาใช้เ สีย

น้ำหอมดี ๆ ที่ชอบจงหยิบมาใช้ เมื่ออย ากจะใช้

เอาคำพูดที่ว่า “สักวันหนึ่ง” ออกไปเสี ยจากพจนานุกรม

บอกคนที่เรารักทุ กคนว่า เรารักพวกเขาเหล่านั้นแค่ไหน

อย่ าผัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไร ก็ตาม..ที่ทำให้เรามีความสุข

เพิ่มขึ้นทุ กวัน..ทุ กชั่ วโมง..ทุ กนาทีมีความหมายเรา

ไม่อาจรู้เลยว่าเมื่อไร ? มันจะสิ้นสุดลง

ขอบคุณที่มา : forlifeth