อ ย า ก เป็นคน ร ว ย อ ย่ า ดูหมิ่น เ งิ น น้อย

1. เรื่องเ งิน บางทีมันก็เป็นการแบ่งรับแบ่งสู้เรื่องของใจ

การที่นายจ้างให้เงิ นน้อย บางทีก็ไม่ได้หมายความว่า

ครั้งต่อไปจะไม่ได้เ งินเพิ่มการที่ลูกค้าจ้างงานในราคาถูก

บางทีเขาก็เห็นแ ก่เราที่ไม่มีประสบการณ์มาก่อนหรือมีงบจำกัดจริง ๆ

การทำงานไม่ว่าจะสายงานไหนก็ตาม มันต้องใช้ใจแลกใจ

เราเป็นฝ่ายร้องขออย่ างเดียวไม่ได้เงิ นจ้างทำให้เราอิ่มท้อง

แต่การทำงานต้องใช้ความอิ่มใจ เรายิ้มคนเดียวยังไงก็ไม่ดีเท่าทำให้

คนอื่นยิ้ม ทุ กคนควรมีความสุขกับงานที่เราทำให้

2. ถ้าเราทำงานแล้วรู้สึกสนุก เงิ นเดือนจะเป็นเรื่องรองลงมาทันที

เงิ นเดือนน้อยไม่ใช่สาเหตุสำคัญที่ทำให้พนักงานลาออก คนอาชีพอิสระ

ไม่กล้ารับงานเพราะที่สุดแล้ว งานนั้นจะคุ้มหรือไม่คุ้ม ต้องมีอ ารมณ์ร่วม

ไปกับมันด้วย

คนที่ลาออกจากงานส่วนใหญ่จึงมักจะมีเหตุผลอื่น ๆ ที่ไม่เกี่ยวกับเ งิน เช่น

ที่ทำงานไม่ปลอดภัย, คนจ้างงานสั่งงานนอกสเปค, เกิดความไม่เป็นธรรม

ในที่ทำงาน

3. บางตำแหน่งงาน ดูเหมือนจะหนักไม่คุ้มเงิ นจ้าง แต่เ นื้องานมันให้อะไรมากกว่าที่คิด

นิสัยเสี ยอย่ างหนึ่งที่ทำให้คนเราพลาดโอกาสดี ๆ ไปก็คือ

“การมองอะไรที่ไม่ทะลุปรุโปร่ง ข าดความเฉียบแหลม”

จึงไม่แปลกใจสักเท่าไหร่ หากจะพบว่าคนที่หางานทำส่วนใหญ่

จะมองที่เงิ นเดือนก่อนเป็นอันดับแรก

แล้วค่อยมองที่ขอบเขต การทำงาน ว่าต้องทำอะไรบ้าง เจออะไรบ้าง

(บางคนเลือกที่จะไม่มองขอบเขตงานเลยด้วยซ้ำ)

4. การเริ่มที่เงิ นน้อย มันคือเครดิตติ ดตัวเราอย่ างหนึ่ง

ทำงานอย่ างตั้งใจและจริงใจ ทั้งที่เงื่อนไขจำกัด เป็นใครก็อย ากจ้างเรา เผลอ ๆ

อาจเพิ่มค่าจ้างเพราะเห็นแ ก่ความอดทน พย าย าม และความอ่อนน้อมถ่อมตนด้วยซ้ำไป

หรือไม่ก็บอกต่อคนอื่นปากต่อปาก ทำให้เราเกิดลูกค้ามากขึ้น ขย ายคอนเนคชั่นมากขึ้น

นี่แหละบันไดพื้นฐานสู่การเป็นเศรษฐีที่หลายคนมองข้าม

ขอบคุณที่มา : aansanook