โบราณได้มีสุภาษิตที่ว่า “สอนลูกจับปลา ไม่ใช่จับปลาให้ลูก”เพราะการจับปลาให้ลูก
เขาจะได้กินปลาแค่วันนั้นวันเดียวแต่ถ้าสอนให้ลูกจับปลาเป็น เขาจะหากินได้ไปทั้งชีวิต
สิ่งที่ควรให้ลูกมากกว่าเ งิน คือ “การที่ให้เขามีโอกาสที่จะได้เรียน”มีวิชาความรู้ติ ดตัวมากพอ
ที่เขาจะสามารถใช้ชีวิตและเอาตัวรอดได้ ถ้าหากวันหนึ่งคุณไม่ได้อยู่คอยช่วยเหลือ
เขาจากข้างหลัง คุณก็สามารถที่จะมั่นใจได้ว่า…ลูก ๆ จะอยู่ได้ด้วยลำแข้งของตัวเอง
พ่อแม่ทุ กคนรักลูกตัวเอง แต่ก็มีพ่อแม่หลายคนที่รักลูกแบบผิดวิ ธี
เพราะกลัวลูกจะลำบา ก จึงหาให้ทุ กอย่ าง
มีเรื่องเล่ าจากครอบครัวหนึ่ง….ลูกชายที่อยู่ในช่วงวัยรุ่น ได้ขอเงิ นแม่ไปเที่ยวข้างนอกกับเพื่อน
แม่จึงบอกว่า
“ลูกรู้ไหมว่า…สมัยก่อนตอนที่แม่อายุเท่าลูกไม่เคยได้ไปเที่ยวแบบลูกหรอกนะ ต้องคอยหางานทำ อะไรที่ได้เ งิน
ก็ทำหมด พับถุงกระดาษขาย ตัดใบตองส่งตลาดให้แม่ค้าเพราะเงิ นท องเป็นของหาย า ก กว่าจะหามาได้แต่ละบาท
แม่ไม่ได้มีเ งินให้ขอแบบสมัยนี้หรอก”
ลูกก็ได้แต่เงียบฟังแม่ แม่ก็เล่า ต่ออีกว่า
“ลูกต้องรู้จักความลำบา กบ้างต้องรู้จักประหยัด รู้จักใช้เ งิน ไม่อย่ างนั้นจะลำบา ก ขึ้นรถเมล์ก็ยังไม่เป็น แล้วจะเอาตัวรอดยังไง”
เมื่อแม่สอนแกมบ่นเล็ก ๆ ก็ยื่นเ งินให้ลูกสมัยนี้พ่อแม่กลั วแต่ลูกจะลำบา ก กลั วลูกจะไม่สะดวกสบาย
เลยต้องหาทุ กอย่ างมาประเค นให้ลูกหมด ลูกไม่ต้องทำอะไรเลยเพราะพ่อแม่เก็บไว้ให้หมดแล้ว
ซึ่งแต กต่างจากสมัยก่อน มากที่ไม่มีใครหามาให้ อย ากได้อะไรก็ต้องทำงานเก็บเงิ น หามาเอง
ไม่มีคำว่ามรด ก ทุ กอย่ างต้องใช้หนึ่งสม องและสองมือที่มี ที่พ่อแม่ส่วนใหญ่ให้ลูกทั้งหมด มักเกิดจากการที่
ไม่มีตอนเด็ กจึงอย ากให้ลูกมีไม่ต้องลำบา กเหมือนตัวเอง สะท้อนถึงสิ่งที่ตัวเองอย ากจะได้ในตอน เ ด็ ก
แต่การที่เลี้ยงลูกโดยไม่ให้เจอกับความลำบา กจะกลายเป็นการสร้างความลำบา ก
ให้ลูกตอนโตมากกว่าสร้างนิสัยที่ไม่สู้งาน หนักไม่เอา เบาไม่สู้ เพราะเคย
ได้อะไรแบบง่าย ๆ มาตลอดชีวิตใคร ๆ ก็รักลูก แต่ต้องรู้จักวิ ธีรักลูกให้เป็นด้วย
ขอบคุณที่มา : tour-takj
