เซียนแปะ จอมขมังเวทย์แห่งลุ่มน้ำเจ้าพ ระย า ที่เหล่าเจ้าสัวชื่อดังศรัทธาแรงกล้า
กับอิทธิฤทธิ์ของเซียนแปะ ร่ำลือ กันว่า มีหูทิพย์ตาทิพย์
รู้อดีต รู้อนาคต ไม่แค่นั้นยังเคยเจอปาฏิหาริย์ ผ้ายันต์ฟ้าประทานพร มาแล้ว
งานนี้เชื่อว่าบูชาแล้วเฮง ป้องกันสิ่งอัปมงคล ช่วยแก้ฮวงจุ้ยเสริมด วง
เซียนแป๊ะโรงสี หรือ อาจารย์โง้วกิมโคย เดิมทีชื่อ กิมเคย แซ่โง้ว
เป็นชาวจีนที่เข้ามาอยู่ในประเทศไทยตั้งแต่อายุ 10 ขวบ
เมื่อประมาณอายุ 22 ปี ได้สมรสกับนาง นวลศรี เอี่ยมเข่ง มีบุตรด้วยกัน 10 คน
อาแปะประกอบอาชีพค้าขายข้าวเปลือก และได้ตั้งโรงสีชื่อว่า โรงสีไฟท องศิริ
ที่ปากคลองเชียงรากเยื้อง ๆ กับวัดศาลเจ้า
และได้โอนสัญชาติจากจีนเป็นไทย รวมทั้งเปลี่ยนชื่อเป็น นายนที ทอ งศิริ
กิจการโรงสีของอาแปะมั่นคงมากขึ้น ทำให้เป็นที่รู้จักกันในนามว่า แปะกิมเคย
ท่านเป็นคนชอบช่วยเหลือคนอื่นโดยไม่หวังผลตอบแทน ทำให้เป็นที่เคารพของคนทั่วไป
โดยเฉพาะในกลุ่มของพ่อค้าแม่ค้าและเป็นที่เล่าต่อกันมาว่า
แป๊ะโรงสีนั้น มีองค์ของพ่อปู่ศาลเจ้าพ่อวัดศาลเจ้าอีกด้วย โดยในงานประจำปี
ท่านจะจุดธูปเพื่อปัดเป่าลมฝนซึ่งฝนก็จะไม่ต กและท้ องฟ้าก็ดูแจ่มใสอีกเช่นกัน
อาแปะได้ทำการบูรณะศาลเจ้าในย ามที่การคมนาคมลำบาก แต่ท่านก็ไม่ละความพย าย ามจนทำสำเร็จ
นอกจากการบูรณะศาลเจ้าแล้ว เซียนแปะโรงสียังเป็นผู้กำหนดวันจัดงานประจำปีของศาลเจ้าพ่อวัดศาลเจ้า
เป็นวันขึ้น 5 ค่ำ เดือน 1 ถึงวันขึ้น 8 ค่ำเดือน 1 รวม 4 วัน 4 คืน ซึ่งทางชาวจีนเรียกช่วงนี้ว่า
เจียง่วย ชิวโหงว ถึง เจียง่วย ชิวโป้ยและได้ถือเป็นประเพณีตลอดมาจนถึงปัจจุบัน
วันนี้มีบทความดี ๆ สำหรับคนที่อย ากเป็นเศรษฐี เป็นคำสอนของแปะโรงสี
ท่านเป็นคนชอบช่วยเหลือคนอื่นโดยไม่หวังผลตอบแทน
ทำให้เป็นที่เคารพของคนทั่วไป โดยเฉพาะในกลุ่มของพ่อค้าแม่ค้า
อีกทั้งท่านเก่งเรื่องดูโหงวเฮ้ง ฮวงจุ้ยต่าง ๆ
ในการตั้งบริษัทหรือบ้านโดยคนที่ให้ท่านชี้แนะกลับไปต่างก็ประสบความสำเร็จกันถ้วนหน้า
บรรดาผู้คนทั้งจากในไทยและต่างประเทศต่างพากัน มาหาท่านเพื่อขอคำชี้แนะเรื่องทำเลที่ตั้ง
ฮวงจุ้ยของบริษัทห้าง วันนี้จะนำบทความดี ๆ ฝากไว้ให้คิดของแปะกิมเคยมาฝาก มีบทความว่า
ลื้ออย่ ามองข้ามคนที่ด้อยกว่า เพราะหลงตัวเองว่ายิ่งใหญ่กว่า
อย่ ามองข้ามผู้ค้ารายเล็ก ๆ ไม่เห็นคุณค่าของพวกเขา
เพราะสักวันหนึ่งเขาอาจเป็นผู้ค้ารายใหญ่ของเราก็เป็นได้ พวกดูถู กคนพวกนี้มีเยอะแยะให้เห็นในโลกใบนี้
จงจำไว้ คนมีเงิ นนั้น หลายคนไม่ได้มีมาแต่กำเนิดทุ กคน
ลื้ออย่ ามัวคิดว่าเรายังไหวไม่มีวันไม่สบาย เพราะอายุยังน้อยทำงานหามรุ่งหามค่ำยังไงก็ยังไหว
แต่ถ้าไม่สบายเมื่อไรกำไรมากแค่ไหนก็ไม่คุ้มค่า ลื้ออย่ ามัวคิดว่าฉันมีเ งิน ใช้เงิ นได้อย่ างฟุ่มเฟือย
สักวันเงิ นเพียงร้อยบาท อาจมีค่ามากมายในวันที่ไม่มีก็ได้
ลื้ออย่ าคิดว่าบินสูงแล้วจะไม่มีวันร่วงลงมา แม้แต่นกที่บินได้
สูงที่สุดในโลก ก็ยังต้องลงมาแตะพื้นเพื่อนอนหลับพักผ่อน
ลื้อเคยอ่ า นนิทานเรื่องขอนไม้กับท องคำมั้ย ขอนไม้แทบไม่มีค่าอะไรเลยถ้าเทียบกับท องคำ
แต่ในเวลาที่ลื้อตะเกียกตะกาย เพราะกำลังจะหายไปในน้ำ ลื้อต้องการขอนไม้มากกว่าท องคำ
ผู้ค้าก็เช่นกัน ผู้ค้าบางคนเป็นรายเล็กรายน้อยซื้อของทีละชิ้นสองชิ้น
หากวันหนึ่งผู้ค้ารายใหญ่ไม่ไหวเหลือแต่ผู้ค้ารายเล็กรายน้อย
ผู้ค้ารายเล็กรายน้อยที่ซื้อขายกันประจำนี่แหละ ลื้อจะต้องการและนึกถึงเขาเป็นคนแรก ๆ
อีกทั้งท่านเก่งเรื่องดูโหงวเฮ้งฮวงจุ้ยต่าง ๆ ในการตั้งบริษัทหรือบ้าน
โดยคนที่ให้ท่านชี้แนะ กลับไปต่างก็ประสบความสำเร็จกันถ้วนหน้า
บรรดาผู้คนทั้งจากในไทยและต่างประเทศต่างพากัน มาหาท่าเพื่อขอคำชี้แนะเรื่องทำเลที่ตั้ง
ฮวงจุ้ยของบริษัทห้างร้านจึงเป็นที่มาว่าทำไมผู้คนต่างนับถือเซียนแป๊ะโรงสีผู้นี้
อาแปะโรงสีได้เ สียชีวิตในปี 2526 แต่ชื่อเ สียงก็ยังคงอยู่จนถึงปัจจุบันนี้
ขอบคุณที่มา : yakkinn999
