เด็ กหนุ่มคนหนึ่ง เป็นชาวสงขลา เรียนเก่งมาก ได้ทุนไปเรียนอเมริกาตั้งแต่เด็ ก
จนจบด็อกเตอร์ เลยเชียวล่ะ จึงกลับมาเยี่ยมบ้าน
บ้านของเด็ กหนุ่มอยู่อีกฟากหนึ่งของทะเลสาบสงขลาต้องนั่งเรือแจวข้ามไป
ใช้เวลาแจวประมาณหนึ่งชั่ วโมง เรือที่ติ ดเครื่องยนต์ไม่มีเหรอลุง ?
เ ด็ กหนุ่มจบเมืองนอกถาม ?
ไม่มีหรอกหลาน ที่นี่มันบ้านนอก มันห่างไกลความเจริญ มีแต่เรือแจว
โอ้..ล้าสมัยมากเลยนะลุงโบราณมาก
ที่อื่นเขาใช้เรือยนต์กันหมดแล้วลุง
ลุงยังมานั่งแจวเรืออยู่อีก ไปส่งผมฝั่งโน้นเอาเท่าไรลุง ?
80 บาท หลานเอ๊ย
โอเค..ไปเลยลุง..
ในขณะที่ลุงแจวเรือ หนุ่มนักเรียนนอก
ก็เล่าเรื่องความทันสมัย ความก้าวหน้า ความศิวิไลซ์ ของอเมริกา
ให้ลุงแจวเรือฟัง เมืองไทยเมื่อเทียบกับอเมริกาแล้ว ล้าสมัยมาก
ไม่รู้คนไทยอยู่กันได้ยังไง ? ทำไมไม่พัฒนา ทำไมไม่ทำตามเขาให้ทันสักที ?
ลุง..ลุงใช้คอมพิวเตอร์ ใช้อินเตอร์เน็ตเป็นไหม ?
ลุงไม่รู้หรอก..ใช้ไม่เป็นหลาน
โอ้โฮ! ลุงไม่รู้เรื่องนี้น่ะ ชีวิตลุงหายไปแล้ว 25%
แล้วลุงรู้ไหมว่าเศรษฐกิจของโลกตอนนี้เป็นยังไง ?
ลุงไม่รู้หรอก!!
ลุงไม่รู้เรื่องนี้นะ ชีวิตของลุงหายไป 50% ลุง..ลุงรู้เรื่องนโยบายการค้าโลกไหม? แล้วรู้จักดาวเทียมไหม ?
ลุงไม่รู้หรอกหลานเอ๊ย!! ชีวิตของลุงรู้อยู่อย่ างเดียวว่า จะทำยังไงถึงจะแจวเรือให้ถึงฝั่งโน้น
ถ้าลุงไม่รู้เรื่องนี้ ชีวิตลุงหายไปแล้ว 75% แล้วนะ
พอดีช่วงนั้นเกิดลมพายุพัดมาอย่ างแรง คลื่นลูกใหญ่มาก ท้องฟ้ามืดครึ้ม ฝนกำลังจะต ก
นี่..พ่อหนุ่ม เรียนหนังสือมาเยอะ จบด็อกเตอร์จากต่างประเทศ ลุงอย ากถามอะไรสักหน่อยได้ไหม ?
ได้..ผมรู้ทุ กเรื่อง จะถามอะไรหรือลุง ?
เอ็งว่ายน้ำเป็นไหม ?
ไม่เป็นครับ!
งั้นชีวิตของเอ็งกำลังจะหายไป 100% แล้วพ่อหนุ่ม
“ทุ กอาชีพที่สุจริตเป็นอาชีพที่มีเกียรติ
จะเป็นคนร วยหรือเป็นคนจนทุ กคน
มีเกียรติ มีศักดิ์ศรี มีคุณค่า
ในความเป็นมนุษย์เท่าเทียมกัน
อย่ าดูถู กและเบี ยดเบียนซึ่งกันและกัน
ต้องให้เกียรติและเคารพในอาชีพของเขา
มองตัวเองดีพอหรือยัง
ถ้ายังอย่ าเที่ยวว่าให้คนอื่น”
ขอบคุณที่มา : chayend
