ไปร่วมงานทีไร ก็อดคิด แบบนี้ไม่ได้

ต่อไปที่อยู่ตรงหน้าในเตา เ ผ า นั้น ก็คงเป็นเราสักวัน

โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอนเลย แม้แต่ร่ างกายที่คิดว่าเป็นของเรา

ก็ไม่สามารถเอาไปด้วยได้ เมื่อเวลานั้นมาถึง

ผู้ที่หาความแน่นอนในโลกนี้ ก็ต้องพบกับความทุ กข์ ความผิดหวัง อยู่ร่ำไป

การที่เราต้องจากโลกนี้ไป… เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเราทุ กคนอย่ างแน่นอน

จะช้าจะเร็วก็เกิดขึ้นอย่ างแน่นอน ไม่มีใครที่จะหลีกหนีสิ่งนี้พ้น

ไช่ว่าต้องรอจนแ ก่เฒ่า อายุเยอะแล้วถึงจะจากโลกนี้ไปได้

หนุ่มสาว คนที่อายุน้อยกว่าเรา

ที่ต้องจากโลกนี้ไปก่อน ก็เป็นตัวอย่ างให้เราได้เห็นมานักต่อนัก

ตัวเราเองก็เช่นเดียวกัน

เราไม่มีทางรู้หรอกว่าเราจะมีชีวิตไปอีกกี่วัน กี่เดือน กี่ปี

แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ วันคืนล่วงไป ๆ ในแต่ละวัน

ปัจจุบันนี้เราทำอะไรอยู่ เรากำลังประมาทอยู่หรือปล่าว

ใช้ชีวิตหลงไปกับมาย าของโลก ละเลยสิ่งที่สำคัญไปหรือไม่

ผัดวันประกันพรุ่งอยู่หรือเปล่า ถ้าพรุ่งนี้เราต้องจากไป

เราจะทำอะไรไว้ให้กับคนที่อยู่ข้างหลังเรา ที่เขาต้องเผชิญชีวิตต่อไปได้บ้าง

เราได้ทำทุ กอย่ าง ทุ กวินาทีในปัจจุบัน ไว้อย่ างดีที่สุดแล้วหรือยัง..?

พร้อมแล้วหรือยัง… อย่ าประมาท อย่ าคิดว่าเรายังมีเวลาอีกมาก

ขอบคุณที่มา : bitcoretech