มีชายหนุ่มคนหนึ่งเพิ่งเป็นเศรษฐีด้วยลำแข้งตัวเองเมื่อไม่กี่ปีก่อน
มารดาของเขาสิ้นบุญที่บ้านนอก เขาไปร่วมงานศ พทั้ง ๆ ที่เขาไม่ชอบ
คุณแม่เลยเพราะคุณแม่ของเขาเอาแต่ขอเ งินจากเขา เดือนไหนที่เขา
ไม่ได้ส่งเงิ นกลับบ้านแม่ของเขาจะโทรมา เปิดปากก็ด่าขโมงโฉงเฉง
เป็นแม่ประเภทที่เอาแต่เงิ นจริง ๆ ยิ่งร วยมากขึ้นเท่าไร แม่ก็ยิ่งขอเงิ น
มากขึ้นเท่านั้นแต่เมื่อกลับถึงบ้าน เขาก็ยังอดร้องไห้โฮไม่ได้
เพราะเขายังตะขิตตะขวงใจ ที่ต้องไปทำงานไกล ๆไม่ได้อยู่ดูแลคุณแม่
แม้จะเป็นแม่ที่ “เอาแต่เ งิน”เขาก็ยังอดรู้สึกติ ดค้างคุณแม่ไม่ได้ หลังงานศ พ
ก่อนที่เขาจะกลับ พี่ใหญ่ของเขาได้ยื่นซองเล็ก ๆ ซองหนึ่งให้เขาบอกว่าคุณแม่
สั่งนักสั่งหนา ว่าต้องมอบให้เขา เขาเปิดซองออก
อย่ างระมัดระวั ง ในนั้นมีสมุดเงิ นฝากธนาคารเล่มหนึ่งและจดหมายฉบับหนึ่ง
สมุดเงิ นฝากเป็นชื่อของเขามีเงิ นฝากเป็นหลายสิบล้านบาท
ในจดหมายเขียนว่า….
“ลูกชายในบรรดาลูก ๆ ของแม่ คนที่ทำให้แม่กังวลมากที่สุด คือ ลูก ตั้งแต่เล็ก
ลูกไม่ขยันเรียนหนังสือสุรุ่ยสุร่าย แถมใจกว้างกับเพื่อนฝูง พอลูกจะขอมาสู้
ในเมืองหลวง แม่ก็กังวลเพียงว่า…ลูก จะต กระกำเป็นไ อ้จรจัด ดังนั้น
แม่จึงบังคับให้ลูกส่งเ งินกลับมาให้แม่ทุ กเดือน เพื่อจะได้กระตุ้นให้ลูกไปหาเงิ น
ให้มากขึ้น
ในขณะเดียวกันก็เป็นการช่วยลูก เก็บเงิ นอีกทางหนึ่งเงิ นที่ลูกให้แม่ แม่ไม่ได้ใช้
แม้แต่แดงเดียวพี่ชายของลูกดูแลแม่ดีอยู่แล้วตอนนี้ ลูกเอาไปใช้ให้คุ้มเถิด”
พออ่ านจบเขาทรุดลงบนพื้นทรุดอยู่เช่นนั้นเป็นนาน ๆถ้ายังมีพ่อแม่อยู่ก็แค่ทำหน้าที่
ลูกให้ดีที่สุด อย่ าทำ อะไรที่จะรู้สึกเ สี ย ใจภายหลังก็พอ
ขอบคุณที่มา : one-dd
