โจโฉสอนลูก ข้อคิดดี ๆ อย่ าลืมว่า ”ลูก คือ ชีวิตนึงที่ไม่ใช่ชีวิตเรา”
อย่ าเลี้ยงลูกด้วยปมของตัวเอง
โจโฉสอนลูก ข้อคิดดี ๆ ที่อย ากให้นำไปใช้ในชีวิตประจำวัน
โจโฉทำศึกกับเล่าปี่ที่เขาเตงกุนสัน โจโฉพ่ายแพ้กลับมา กองทัพโจเจียง
ผู้ซึ่งเป็นบุตรคนที่สองของโจโฉ ได้ยกทัพมาช่วยโจโฉ
ทันทีที่โจโฉเห็นโจเจียงก็อุทานขึ้นมาว่า
“เจ้าหนวดเหลืองบุตรเรามาถึงแล้ว การซึ่งจะสู้รบกับเล่าปี่เห็นจะไม่เป็นไรนัก”
โจเจียงผู้นี้เป็นคนที่มีฝีมือการรบมาที่สุดในบรรดาบุตรทั้งสี่ของโจโฉ
ชอบขี่ม้า ยิงธนู มีฝีมือกล้าแกร่ง โจโฉเห็นเช่นนั้นจึงสอนบุตรคนนี้ไปว่า
โจโฉ : “เจ้าไม่สนใจอ่ านหนังสือ เอาแต่ขี่ม้ายิงเกาทัณฑ์ อันฝีมืออาวุธนั้น
แม้จะฝึกปรือจนแข็งกล้าสักปานไหน ก็เอาชนะคนได้เพียงสิบคน ยี่สิบคน หรือร้อยคน
ไม่อาจบัญชาคนเรือนแสนเรือนล้านได้ ไม่อาจครองใจอาณาประชาราษฎรทั้งปวงได้
หากแม้นคิดจะสร้างชื่อลือชาให้ปรากฏก็จำต้องศึกษาศิลปศาสตร์ การปกครอง และพิชัยสงคร าม
แต่ถ้าคิดจะเป็นเพียงทหารมีฝีมือก็จงฝึกปรือเกาทัณฑ์หอกทวนต่อไปเถิด”
(ถอดบทความมาจากสามก๊กฉบับแปลใหม่ และ สามก๊กฉบับคนขายชาติ)
โจเจียง : “อันเกิดเป็นชายชาตทหารนั้น ควรเอาตัวอย่ างเว่ยชิงกับคว้อชี่ปิง
(ยอดขุนพลในสมัยพ ระเจ้าฮั่นบู๊เต้) สามารถคุมพลนับแสน วิชาต่อสู้สำหรับตัวลูกผู้ชาย
ก็ต้องหมายศึกษาให้แกร่งกล้าเสมอกัน จึงจะนำคนทั้งปวงให้ยำเกรงได้”
นี่ก็เป็นอีกตอนที่มีบรรย ากาศ พ่อสอนลูกในวรรณกร รมสามก๊ก ซึ่งบรรย ากาศแบบนี้
ก็มักจะเห็นที่ตัวละครของโจโฉและสุมาอี้ ที่มีเนื้ อหาเกี่ยวกับเรื่องการสอนลูก
อย่ าลืมว่า…“ลูก คือ ชีวิตนึงที่ไม่ใช่ชีวิตเรา”
ลูกก็มีทางของเขา มีความฝันของเขา มีความชอบของเขา
อย่ าเลี้ยงลูกด้วยปมของตัวเอง
ผู้เป็นพ่อเป็นแม่นั้นเป็นเพียงผู้เสนอแนะแนวทาง
คอยสร้างบรรย ากาศการเรียนรู้
คอยส่งเสริมในส่งที่เขารัก
พ่อแม่หลายคนแนะนำแต่สิ่งดี ๆ ให้ลูก
แต่ไม่เคยถามว่าลูกอย ากได้ไหม…
จริงอยู่ที่ว่า…
พ่อแม่ คือ ครูของลูก
แต่ครูที่ดีที่สุดนั้นก็คือ “ตัวลูกเอง”
ขอบคุณที่มา : kubkhao
