เรื่องเล่า… หลังปิดไฟเตรียมเข้านอน ภรรย าสาวคุยกับสามี อาเฉียง โรงงานในห มู่บ้าน
กำลังรับสมัครคนงาน พรุ่งนี้คุณไปลองดูมั้ย อาเฉียงเป็นนักศึกษามหาวิทย าลัย
เพียงคนเดียวในห มู่บ้าน
หลังเรียนจบก็หางานที่เหมาะกับตัวเองไม่ได้สักทีเขาอยู่บ้านเฉย ๆ มา 2 ปีแล้ว
รายจ่ายทั้งหมดก็ต กเป็นหน้าที่ของภรรย าที่ต้องไปตั้งแผงลอยขายของ
ผมเรียนจบตั้งมหาวิทย าลัย จะให้ไปเป็นคนงาน
โรงงานผู้หญิงอย่ างคุณไม่เข้าใจ ระดับผมต้องทำบริษัทใหญ่ อาเฉียงไม่พอใจ
หันหลังให้ภรรย าแล้วเข้านอน อาเฉียง ฉันไปขายของ กลับมามืดค่ำ
คุณอยู่บ้านทำอาหารเย็นได้มั้ย” เหมยลี่บอกกับสามี
ที่นั่งอยู่หน้าคอมขณะเธอกำลังเตรียมอาห ารเย็นหลังจากไปขายของเหนื่อยมาทั้งวัน
“ผมเป็นผู้ชายที่ต้องทำเรื่องยิ่งใหญ่ ทำอาห ารซื้อของเป็นเรื่องของผู้หญิงอย่ างคุณ อย่ ามาโยนให้ผม”
อาเฉียงไม่แม้แต่หันหน้ามามองยังเล่นเกมส์ต่อไป ความหมายก็คือ ไม่ต้องการช่วยเหมยลี่
แต่เหมยลี่ก็ไม่ยอมแพ้งั้นตอนกลางวันคุณ มาช่วยฉันขายของมั้ย ช่วงนี้ลูกค้า
เยอะฉันทำคนเดียวไม่ทัน เราสองผัวเมียช่วยกันขาย
ร้านจะต้องไปด้วยดีแน่ ๆ จริงแล้วเธออย ากให้อาเฉียงมาช่วย ยิ่งตอนนี้เขายังหางาน
ไม่ได้สักทีอย่ างนั้นสองผัวเมียมาช่วยกันทำร้านเล็ก ๆ ให้ใหญ่ขึ้นก็น่าจะดีแต่คำพูด
ของเธอก็ไม่สามารถ ทำให้เขาหันมาสนใจได้
เขาฟังเข้าหูซ้ายทะ ลุ หูขวา โอ๊ย! ร้านคุณ มันแค่แผงลอยเล็ก ๆ ผมเป็นถึงนักศึกษามหาลัย
ไม่ไปขายอะไรเล็กน้อยอย่ างนั้นหรอก เหมยลี่มองด้านหลังของอาเฉียงที่เอา
แต่เล่นเกมส์เธออ้าปากจะพูด
แล้วก็ต้องหุบปากลง…วันเวลาผ่ านไป อาเฉียงเอาแต่อยู่กับบ้าน รอโอกาสท องของเขา
และเหมยลี่เองก็ไม่เคยพูดเรื่องนี้ กับเขาอีกเลย เธอออกไปขายของที่ร้านของเธอ
ตอนกลางวัน กลางคืนกลับมาจัดการบ้าน
ที่อาเฉียงทำรกไว้ เธอเหนื่อยจนหัวถึง ห ม อ น ก็หลับทันที ส่วนสามีถ้าไม่เล่นคอมพิวเตอร์
ก็ออกไปกินเหล้ ากับเพื่อนฝูง อยู่มาวันหนึ่งเขาไปได้ยินว่า.. ลูกชิ้นปลาของเหมยลี่
ไปเตะตานักธุรกิจใหญ่ เหมยลี่กำลังจะกลาย
เป็นหุ้นส่วนในบริษัท เขารีบกลับไปคุยกับเธอทันที อาลี่ มีคนบอกว่ามี นักธุรกิจใหญ่
มาสนใจลูกชิ้นปลาของคุณ
คุณกำลังจะกลายเป็นหุ้นส่วนใหญ่” “อืม ทำไมหรอ…
“นั่นมันบริษัทใหญ่ คุณแนะนำผม เข้าไปหน่อยสิ นี่เป็นโอกาสดีของผมแล้ว”
อาเฉียงยิ่งพูดยิ่งดีใจ
เขารู้สึกได้ว่าโอกาสของเขามาถึงแล้ว
“คุณคุ้นเคย กับขั้นตอนการผลิตมั้ย”
“ไม่คุ้นอ่ะ”
“คุณมีคอนเนคชั่นมั้ย”
“ไม่ ไม่มีป่ะ”
“คุณมีประสบการณ์ด้านการบริหารมั้ย”
“ไม่มี”
เหมยลี่ หันมาคุยกับเขา “แล้วบริษัทจะเอาคุณไปทำอะไร”
“ผมจบมหาวิทย าลัย ผมเคยเรียนในมหาวิทย าลัย”
ไม่นานหลังจากนั้นอาเฉียงก็ได้รับ หนังสือหย่ า…
ข้างในมีกระดาษโน๊ต เขียนคำพูดของเหมยลี่…
คุณทำอาห ารเป็นมั้ย ? ไม่เป็น!!
คุณเคยทำงานบ้านมั้ย ? ไม่เคย!!
คุณเคยรู้เคยเข้าใจว่าภรรย าอย่ างฉันลำบากแค่ไหนมั้ย? ไม่เคย!!
คุณเคยรับผิดชอบอะไรในครอบครัวมั้ย ? ไม่เคย!!
ฉันเป็นผู้หญิง เป็นภรรย าของคุณเวลาฉันทำงานเหนื่อย ๆ ก็อย ากให้คุณ มาช่วยแบ่งเบา
แต่คุณกลับเอาแต่ เล่นเกมส์ ออกไปกินเหล้ า กับเพื่อน ๆ
ฉันทำงานบ้านแสนเหนื่อย แต่คุณกลับบอกว่า.. มันเป็นหน้าที่ของฉันคนเดียว
อาเฉียง งานดี ๆ รอไป ๆ ก็ไม่มี ใจฉันก็เหมือนกัน ในเมื่อทำงานหาเลี้ยง
ครอบครัวเป็นหน้าที่ของฉันทำงานบ้านเป็นหน้าที่ของฉัน
ถ้าอย่ างนั้นครอบครัวนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องมีคุณ
คุณไม่เหมาะกับตำแหน่ง “สามี” อีกต่อไป
ในชีวิตของคนเรา เรื่องเล็ก ๆ ทุ กเรื่องในวันนี้
จะสะสมเป็นเรื่องใหญ่ของคุณในอนาคต
เพราะฉะนั้น ไม่ว่า.. เรื่องงานหรือหัวใจ
“ปฏิเสธ” ให้น้อย “ปฏิบัติ” ให้มาก
“บ่น” ให้น้อย “พย าย าม” ให้มาก
“สนุก” ให้น้อย “ลำบาก” ให้มาก
ขอบคุณที่มา : chanisara
