1. ปรัชญา เรื่อง หูดี หูหนวก
มีหญิงสองคน เป็นม ะเ ร็ง แล้ววันที่ไปตร วจ ทั้งสองนั้นได้นั่งรอฟังผล
ในห้องเดียวกัน คนที่หูดีได้ยินทุ กคำ
ที่หม อ กระซิบคุยกันในห้องข้าง ๆ ว่าเธอนั้น จะมีชีวิต อยู่ได้เพียงหก
เดือนเท่านั้นแล้วอีกคน ผู้หญิงอีกคนจะอยู่ได้
อีกเพียงสามเดือน แล้วคือคนที่หูห น ว กไม่ได้ยินอะไรเลย ที่หมอ
คุยกัน แม้คุณพูดอยู่ตรงหน้าเธอเธอก็ยังถามเสี ยงดังใส่ว่า
“เธอพูดอะไรพูดดัง ๆ หน่อยซิ” จากนั้น หนึ่งเดือน หญิงหูดี ก็จากไป
แต่ว่า คนหูหน วก ยังมีชีวิตต่อมา จนถึงทุ กวันนี้ เพราะเธอไม่ได้ยินอะไร
จึงไม่ได้กังวลกับเรื่องที่เกิดขึ้น
2. ปรัชญา เรื่องสายตาสั้น สายตา ย าว
ชายสองคน เขาทั้งสองเป็นเพื่อนรักกัน คนนึงสายต าย าวอีกคนหนึ่งสายต าสั้น
ทั้งสองเรือพลิ กค ว่ำกลางทะเลขณะที่ต่างคนต่าง
ก็กระเสื อก ก ระสนพยุงตัวอยู่กลางทะเล แล้วจู่ ๆ คนสาย ต า ย าวได้มอง
ไปเห็นเรือน้อยลอยห่างอยู่ไม่ไกลนัก และดูเหมือน
มันกำลังลอยมาทางพวกเขา และคนที่สายต าสั้น ก็เห็นเหมือนกัน
แต่ก็ไม่ชัดนัก ทั้งสองต่างพากันออกแร ง ว่ายอีกครั้ง
เพื่อจะไปถึงเรือ ว่ายไป ๆ คนที่สายตา ย าวอยู่ดีๆก็หยุด เพราะเขาเห็นแล้วว่า
นั่นไม่ใช่เรือ มันเป็นเพียงแค่ขอนไม้แต่คนที่สายตาสั้น ไม่รู้ว่านั่นคืออะไร
เพราะเขามองได้ไม่ไกลนัก ก็ยังคงพย าย ามพาตัวเองไปถึงเรือลำนั้นให้ได้
พอเขาว่ายไปถึงท่อนไม้ได้ ก็พอดีกับที่เขาเห็นว่าฝั่ง
อยู่ไม่ไกลจากที่เขาอยู่เลย เพื่อนที่สายต าย าวได้จากไปกลางทะเลนั้น
ส่วนเขารอ ดว่ากันว่า ที่กล่าวมานั้น เรื่องบางเรื่องไม่รู้ดีกว่ารู้
มันคือสิ่งที่เรามักจะพูดกันเสมอว่า “ทำตัวโ ง่ บ้างก็ดี เหมือนกัน” อันที่จริงแล้ว
ความสุขและความสงบ อาจซ่ อนอยู่กับความโ ง่ ของเรา
เพราะเมื่อไรที่เราฉลาด และรู้เท่าทันคน ความสุขความสงบก็คงหายไป
จากเราได้ในทันทีไงล่ะ
3. ปรัชญา เรื่องวิเคร าะห์ การลงมือทำ
มีชายอยู่สองคน วินัยและมงคล เปิดบริษั ทเล็ก ๆ ในช่วงวิก ฤ ต ต้มยำกุ้งวินัยผู้คำนวณ
เหตุการณ์ได้อย่ างแม่นยำรู้ว่าจะมีเจ้าของธุรกิ จขนาดเล็ก
ประมาณ 30 เปอเซนต์ต้องปิดตัวลง และคิดว่าบริษัทของตน ก็คงไม่รอ ดแน่เลย
ตัดสินใจปิดกิจการ แล้วให้เงิ นปั นผล กับลูกน้องให้ไปทำทุน
แล้วส่วนมงคล เขาไม่ค่อยรู้ทิศทาง ของเศรษฐกิจนักคนส่วนมากมองว่ามงคลนั้น
เป็นเจ้าของกิจการที่โ ง่ ด้วยซ้ำไป และต่อมาพอได้ยินวินัยเล่าถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
และเขาพูดกับวินัยว่า “อนาคตเป็นเรื่องที่ย าก มันอาจไม่ได้เป็นอย่ างที่นายคิดก็ได้”
มงคลคิดว่าหากยังคงหางานให้ลูกน้องทำได้ ในแต่ละวัน
โอกาสก็เป็นของเขา แล้วสุดท้ายบริษัทของมงคล ยังคงดำเนิน
กิจก ารมาจนถึงวันนี้
ขอบคุณที่มา : tamnanna
