คนที่ซื่อสัตย์ มักจะโดนทิ้ง

ฉันกำลังเดินอยู่บนถนนเล็ก ๆ ที่ทั้งสองข้างทางเป็นเห ว ฉันเดินตามใครสักคน

เดินตามด้วยความซื่อสัต ย์ ตลอดทางฉันเห็นแต่หลังของเขา

ฉันเดินไปอย่ างเชื่อใจ และเขาได้หันมามองฉันเป็นระยะ ๆ

และฉันเองที่เป็นคนเลือก เดินตามเขาไป และฉันจึงเดินต่อไปเรื่อย ๆ ในระหว่างทาง

ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่แต่เขาก็ได้โ รยเศ ษแก้ วทิ้ งไว้บนพื้น ตอนที่เดิน ฉันไม่ทันระวั งอะไร ๆ

เพราะตามองเค้าที่เดินไป

เพราะความไว้ใจฉันรู้สึกเจ็ บที่เท้าแล้ว แต่ฉันก็ยังเดินต่อ การขอโท ษและการให้อภั ย

เกิ ดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าแต่เค้าก็ยังทำอีก จนในที่สุดพื้นที่เราเดินก็เต็มไปด้วยเศ ษแก้วชิ้นเล็ก ๆ

มากมาย ที่คอยตำ เท้ าฉันอยู่ตลอด

แต่มันก็มีบางช่วงที่เป็นพื้นดินธรรมดา บางช่วงที่เป็นพื้นหญ้านุ่ม ๆ แต่เดินไปไม่นานก็กลับ

ไปเจอเศ ษแก้วอีก มันแปล กตรงที่ ฉันก็ยังคงทนเดินต่อไปเรื่อย ๆ คิดแค่ว่าเสี ยดาย

ที่อุตส่าห์เดินตามมาตั้งนาน

ด้วยความหวังจากเสี ยงของเขาที่ตะโก นมาเรื่อย ๆ

ว่าเค้าจะหยุดการกระทำเช่นนี้แล้ว

ความเจ็ บป วดมันเพิ่มขึ้นมาอีก เมื่อมีเด็ กคนหนึ่งเกิ ดขึ้นมา จากที่เดินด้วยน้ำหนักเราแค่คนเดียว

กลายเป็นต้องเดิน อุ้มลูกไว้ที่แขน เพื่อไม่ให้เค้าโดนเศ ษแก้วนั้น ลูกโตขึ้นทุ กวัน

ในที่สุดเราก็เดินมาจนถึงทางแย ก 2 ทาง

คือทางตรงทางเดิม ที่แม้ว่ามันมีเศ ษแก้ วปะปราย แต่ก็ยังคงมีหลังที่คุ้นเคย และรอยยิ้มที่จริงใจของเขา

ที่เหมือนคอยให้ความหวัง หรือจะเลี้ยวออกไปอีกทาง ที่มันโค ร ต มื ดและไม่รู้จะมีอะไรอยู่ข้างหน้าเลย

ในใจคิดไม่ว่าจะเลือกทางไหน เราจะพาลูกไปด้วยเสมอ ไม่ว่าจะเกิ ดอะไรขึ้น เราจะไม่ปล่อยลูก

ฉันมองลงไปที่เท้าของตัวเอง ตอนนี้มันดูไม่เหมือนเท้าอีกแล้ว มันเต็มไปด้วยบ าดแ ผ ล

มันเจ็ บ มันชา วันนี้ฉันตั ดความเสี ยดายเวลาที่ผ่ านมา ไว้ที่ตรงทางแย กนั้น และเลือกเดินทางใหม่

ทางที่ไม่มีใครเดินนำหน้า ไม่ได้เดินตามใครอีก มันทั้งมื ด ทั้งไม่รู้จักเส้นทาง

แต่อย่ างน้อย ๆ ทางนี้ก็ไม่มีเศ ษแก้ วอีกแล้ว แน่นอนว่าเมื่อไม่มีเศ ษแก้ ว ฉันก็กล้าที่จะวางลูกลงกับพื้น

แล้วจับมือกันเดินไปต่อ ฉันรู้สึกดีขึ้นมาก จากที่เป็นแต่ผู้ตามที่ซื่อสั ตย์ จริงใจ ฉันรู้ทันทีว่าตอนนี้

ฉันต้องมาเป็นผู้นำที่เข้ มแ ข็งแทน เพราะฉันกำลังจะมีเด็ กอีกคนนึงเดินตามหลัง

ตอนนี้ฉันยังเดินต่อไม่ค่อยไหว

แต่จากนี้ฉันอาจจะนั่งลง ใช้เวลาในการรักษ าเท้าไปซั กพัก ไม่นานนักหร อ ก

ฉันจะลุกขึ้นแล้วเดินต่อ เดินไปในทางที่มันมืด ๆ นี่แหละ

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ฉันยังอยู่ ฉันยังไม่เป็นไร ฉันจะไปได้โดยไม่ต้องเดินตามใคร

และฉันไม่กลั วอะไรแล้ว

“คนที่โดนทิ้ง มักซื่อสั ตย์ กับความรัก

คนที่รักเดียวใจเดียว

มักโดน คนรักนอกใจอยู่เสมอ

ถึงจะเจอคนที่ดีกว่า ก็ไม่เคยสนใจ

มีแต่ความซื่อสั ตย์ ไว้ใจ ไม่สงสั ย

จนทำให้หัวใจเ จ็ บซ้ำ ๆ จนชินชา

คนที่ดีเกินไป กลับไม่มีใครเห็นค่า

มันต้องเล วแบบไหน

ถึงจะเจอใครสักคน ที่รักกันจริง”

ขอบคุณที่มา : kapook999