1. อย่ าเพิ่งลาออก ถ้ายังไม่พัฒนาตัวเองให้มากพอ
อย่ าหวั่นไหวไปกับกระแสสโลว์ไลฟ์ เป็นนายตัวเองดีกว่า เป็นลูกน้องคนอื่น,
รู้สึกไม่พอใจนิสัยของบางคนในที่ทำงาน,ไม่พอใจในสิ่งแวดล้อมที่ทำงาน
หรืออะไรก็ตามที่เป็นปัจจัยภายนอกเข้ามารบกวน ให้รู้สึกว่างานที่ทำอยู่มันไม่โอเค
บางครั้งก็ต้องทบทวนตัวเองด้วยว่า “ทำทุ กอย่ างเต็มที่แล้วหรือยัง?”
สังคมการทำงานเป็นธรรมดาที่จะต้องเจอเรื่องกดดัน แข่งขัน จะให้มีแต่สิ่งดี
ได้เลื่อนตำแหน่งใน 1-2 ปีก็คงเร็วไป ลองอดทนดูสักตั้ง
พย าย ามให้ถึงที่สุดเสี ยก่อน ถ้าสุดท้ายแล้วมันไม่โอเคจริง ๆ คุณจะได้ไม่รู้สึก
เสี ยดายที่ได้ลาออกเลยสักนิด
2. อะไรที่ไม่จำเป็น-มีผลเสี ยมากกว่าผลดี เลิกได้ก็ควรเลิก
เห ล้า บุ หรี่ เครื่องดื่มชูกำลัง อาหารข ยะ พย าย ามลด ละ เลิกให้ได้ จริงอยู่ที่คุณมีเ งินเดือนแล้ว
จะกินจะซื้อของพวกนี้ก็ไม่กระเทือนอะไรมาก แต่เชื่อเถอะว่าในวัย 30 ปีขึ้นไป
สุ ขภาพคุณจะยิ่งลำบากกว่าเดิมแน่หากคุณยังติ ดกับของพวกนี้อยู่
(ยิ่งเป็นพนักงานออฟฟิศที่ไม่ได้ขยับไปไหน ทำงานหนัก ยิ่งเ สี่ยง)
คุณคงไม่อย ากเห็นสภาพตัวเอง ที่ทำงานมาแทบต ายเพื่อจ่ายค่ารั กษาเป็นหมื่นเป็นแสน
แต่เพียงอย่ างเดียวหรอกนะ ?
3. เห็นความสำคัญของคนในครอบครัวให้มาก
สุดท้ายแล้ว กำลังใจก็ไม่ใช่ใครอื่นไกล นอกจากครอบครัว คนที่เรารักการทำงานอาจจะพรากเวลา
ให้คุณมีเวลาส่วนตัวน้อยลง แต่มันก็คงไม่มาก จนถึงขนาดคุณไม่ติ ดต่ออะไร กับพวกเขาเลย
ถึงจะคุยน้อยลงหน่อย
แต่ก็อย่ าทำให้พวกเขารู้สึกถึงความห่างเหินลดความสำคัญลง มีโอกาสเมื่อไหร่ ขอให้เทคแคร์กัน
ให้เต็มที่เพราะยิ่งเวลาผ่ านไปเรายิ่งไม่รู้เลย ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต ในเมื่อชีวิตมันอยู่กับความ
ไม่แน่นอนตลอดเวลา
ไม่จำเป็น ต้องแข่งกับคนอื่นไม่จำเป็นต้องเป็นเหมือนคนอื่นชีวิตเรา รู้ตัวเร็ว เริ่มต้นสิ่งดี ๆ เร็วเมื่อไหร่
โอกาสที่จะสบายยิ่งสูงขึ้น จัดการในแต่ละสัดส่วนของชีวิต ให้เป็นแล้วคุณจะเห็นความสุขที่ไม่ไกล
4. อย่ าติ ด comfort zone ให้มาก
อย ากเลื่อนตำแหน่ง อย ากมีเงิ นเดือน ที่เพิ่มขึ้น มันก็ต้องมีการแข่งขันกันสักหน่อย อย ากลาออก
ไปที่แห่งใหม่คุณก็ต้องแน่ใจว่าคุณเต็มที่กับที่เดิมมากพอแล้ว และที่แห่งใหม่มีอะไรหลายอย่ างที่
พอจะการันตีได้ว่า
อนาคตคุณก้าวหน้าแน่นอนไม่ว่าจะเลือกทางไหนก็ตามคุณต้อง “อัปเกรด” ตัวเองอย่ างเต็มที่แล้วจริง ๆ
และมีความชาญฉลาดมากพอที่จะมองอะไร ได้รอบด้านมาก ๆ
จริงอยู่ที่การเ สี่ยงทำให้เกิดการเติบโตแต่ถ้าเสี่ ยงอย่ างไร้ต้นทุน มันก็มีโอกาสสูงที่คุณจะบ าดเ จ็บ
หนักเช่นกัน
5. ติ ดดินให้มากกว่าติ ดหรู
สังคมที่ทำงาน ก็เป็นสังคมอีกแบบ ที่ใกล้เคียงกับสังคมมหา’ลัย มีบ้างที่จะต้อง “เข้าสังคม”
เพื่อพูดคุยกับคนอื่นให้รู้เรื่องมากขึ้น แต่ที่ต่างกันก็คือ การเข้าสังคมในวัยทำงานค่อนข้างจะจริงจัง
เพราะถือกันว่าไหน ๆ ก็มีเงิ นเดือนเป็นของตัวเองแล้ว มันก็ต้องมีอะไรบ้างที่ขยับฐานะตัวเอง
แต่ก็ใช่ว่าเราจะเลี่ยงไม่ได้ ตราบใดที่เรารู้ตัวเองดีว่ารายรับรายจ่ายส่วนตัวเป็นอย่ างไร
ก็ไม่จำเป็นต้องเข้าสังคมให้มาก เอาเพียงแค่หอมปากหอมคอ นึกภาพรวมเอาไว้ว่า
“ยิ่งเก็บเงิ นเร็ว ยิ่งสบาย”กินใช้แบบพอตัวไปก่อนงดเว้นอะไรที่มันจะเป็นการต้องจ่ายเ งินก้อน
ไปโดยใช่เหตุ
6. การวางแผนชีวิต
อีกสเตปที่ขยับขึ้นเปลี่ยนจาก วัยเรียนเป็นวัยทำงาน แน่นอนว่ามันต้องมีหลายอย่ าง
ทำให้เราโตขึ้นตามจะมาสนุกไปวัน ๆ อย่ างเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว เพราะอย่ างน้อยในตอนนี้
“คุณเป็นคนหาเงิ นเอง” ควรมีสมุดโน้ตประจำตัวสักเล่ม เพื่อจดคิวงาน
และวางแผนรายรับ-รายจ่าย ชีวิตจะได้มีระเบียบขึ้น จัดการอะไรได้ง่ายขึ้นหน่อย
ต่อให้คุณเป็นคนไม่ชอบจดก็จำเป็นต้องทำเพื่อตัวเองจริง ๆ นะ
7. แต่ก็อย่ าเค รียดจนเกินไป
ชีวิตของการเป็นมนุษย์เงิ นเดือน ไม่ใช่ชีวิตที่ผูกติ ดกับการหักเงิ นเดือนไปจ่ายห นี้สิน
แต่เพียงอย่ างเดียวหลังจากแบ่งส่วนหนึ่งของเงิ นเดือนไว้รับผิดชอบค่าใช้จ่ายรายเดือน
และห นี้สินต่าง ๆ ก็ควรให้รางวัลชีวิต
แต่ละเดือนให้กับตัวเองบ้าง เพื่อเป็นการผ่อนคลาย สร้างแรงจูงใจให้กับตัวเอง เอาแค่เรื่องง่าย ๆ
อย่ างไปดูหนัง,ทานบุฟเฟต์, ซื้อหนังสือ ก็ได้ ไม่ต้องเป็นเ งินก้อนใหญ่มาก เอาแค่พอให้รู้สึกมี
ความสุขมาหน่อยก็พอแล้ว
8. มองเห็นภาระการเงิ นเป็นหลัก
มนุษย์เงิ นเดือนหลายคนที่ประสบปัญหา เงิ นไม่พอใช้ ส่วนหนึ่งนั่น ก็เพราะมีห นี้สินเดิมอยู่
(เช่น ห นี้ กยศ. ภาระทางบ้าน) แล้วไปสร้างห นี้ใหม่มาอีกก้อน
(เช่น ค่าบัตรเครดิต, ค่าผ่อนรถ, ค่าผ่อนเครื่องใช้ไฟฟ้า)ถ้าไม่อย ากประสบปัญหาชักหน้าไม่ถึงหลัง
ติ ดนิสัยการกู้ยืมไปทั่วควรคิดไว้เสมอว่า “ตราบใดที่ห นี้สินยังไม่หมด
อย่ าเพิ่งกินใช้แบบสบายตัว” ควรมีวินัยในการเงิ นให้มาก อดทนในการรับผิดชอบ เสี ยตั้งแต่เงิ นเดือน
ออกครั้งแรกเลยยิ่งดีภาระจะได้หมดเร็วขึ้น ไม่มีอะไรต กค้าง มีเวลาไปใช้ต่อยอดการเ งินต่อไปอีก
ได้สบายมาก
ขอบคุณที่มา : yindeeyindee
